Η διαδικτυακή ψυχοθεραπεία αποτελεί μια επιλογή στην οποία  η απουσία της σωματικής αμεσότητας που χαρακτηρίζει την δια ζώσης συνεδρία, εκπλήσσει τόσο τους θεραπευτές όσο και τους θεραπευόμενους, καθώς μας εκπαιδεύει σε νέες μορφές οικειότητας.

 

Η εξέλιξη του διαδικτύου και η διαθεσιμότητα εύχρηστων και ποιοτικών εφαρμογών τηλεδιάσκεψης εκδημοκρατικοποιούν την πρόσβαση στη θεραπεία, ανανεώνοντας παράλληλα τις αντιλήψεις μας για τον πρακτικό και θεωρητικό πυρήνα της ψυχολογικής εργασίας.

 

Η ψυχοθεραπεία είναι, μεταξύ άλλων, μια τελετουργική διαδικασία που διασφαλίζει το «αναλυτικό» πλαίσιο, βασιζόμενη στη σταθερότητα του χρόνου και του χώρου, στην περιοδικότητα, καθώς και σε μια νοητική «γυμναστική» που επιτρέπει την συναισθηματική εμβάθυνση στα αφηγημένα συμβάντα. Πρόκειται για ένα συμβολικό σημείο αναφοράς, ένα εργαστήρι μιας ζωντανής και απρόβλεπτης ανθρώπινης σχέσης, γνωστής και ως μεταβίβαση.

 

Πράγματι, η διαδικτυακή θεραπεία στερείται ορισμένων γοητευτικών πτυχών της παραδοσιακής ψυχοθεραπευτικής εμπειρίας: την διαδρομή προς τον χώρο του ψυχολόγου, που για πολλούς λειτουργεί ως ένας «ψυχικός περίπατος» διαλογισμού πάνω στα γεγονότα της εβδομάδας, καθώς και τις αισθητηριακές πληροφορίες (μυρωδιές, στάση του σώματος, αισθητικές επιλογές κ.ά.) που εμπλουτίζουν τη γνώση και τη φαντασία μας για τον άλλο. Επιπλέον, απουσιάζει η συναισθηματική διεύρυνση (amplification) που για αιώνες ευνόησε την ανθρώπινη επικοινωνία μέσω της χωρικής εγγύτητας.

 

Ωστόσο, η ψυχολογία δεν πρέπει να παραμείνει εγκλωβισμένη στην ιδεολογικοποίηση και ρομαντικοποίηση παρελθοντικών αντιλήψεων περί αυθεντικότητας και αποτελεσματικότητας. Αντιθέτως, μια ψυχολογία που επιδιώκει να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ψυχικές ανάγκες οφείλει πρωτίστως να «θεραπεύσει» τον εαυτό της από δογματισμούς, εξιδανικεύσεις και αγκυλώσεις, προσεγγίζοντας την πραγματικότητα της εποχής με ανοιχτά μάτια", χωρίς να χάνει την κριτική της αιχμηρότητα.

 

Σε αυτό το πλαίσιο, η διαδικτυακή ψυχοθεραπεία μπορεί να αποτελέσει έναν νέο τρόπο θεραπευτικής συνδιαλλαγής. Προσφέρει μια κοινή εμπειρία συνάντησης σε έναν «προσομοιωμένο» κοινό τόπο, που ωστόσο καταφέρνει να δημιουργήσει την ανθρώπινη ζεστασιά, την τόσο απαραίτητη για την «εμψύχωση» των ζητημάτων που τίθενται προς συζήτηση. Παράλληλα, συμβάλλει στην συναισθηματική παιδεία και την αισθητική αποτίμηση της θεραπευτικής διαδικασίας, διατηρώντας την απελευθερωτική δυναμική της ψυχοθεραπευτικής αντάμωσης.